ഹൃദയങ്ങള്‍ കോര്‍ത്തിണക്കുന്ന സ്നേഹച്ചരടു്....

(കവിത) നംമ്പര്‍ നാലു് ..4

  ജീവിതവര്‍ണങ്ങള്‍ ഏറ്റു വാങ്ങി

  ഉല്ലാസക്കൊടുമുടിയുടെ മുകള്‍ത്തട്ടിലേറി

  ജീവിതനൗകയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കവേ,

  അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞാന്‍-

കൂര്‍ത്ത കരിങ്കല്‍ ച്ചീളുകനള്‍ എനിക്കായി-

കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന സത്യം.

എന്ക്കായി മാത്രം ജീവിച്ച നാളുകളില്‍

എന്റെ കൈകള്‍ പിഴുതെറിഞ്ഞത്,

നിര്‍മലസ്നേഹത്തിന്റെ വ്യതിരക്തമാം അടിവേരുകള്‍.

ഇന്നിനുവേണ്ടിമാത്രമായെന്നെ സൗഹൃദച്ചരടില്‍-

കൂട്ടിക്കെട്ടിയവരൊക്കെയും ജീവിതദുഖത്തില്‍,

എന്നെ ഏകാകിയാക്കി മറഞ്ഞത്-

അകലേക്കു്...

ഒടുവില്‍ -

ഞാന്‍ പാഴാക്കിപ്പോയനിമിഷങ്ങളൊക്കെയും

എനിക്കുനേരെ നോക്കിനിന്നു് കൊഞ്ഞനം കുത്തി.

ഇന്നലേകളിലേക്കു തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോള്‍

അകന്നുപോയബന്ധങ്ങള്‍ എന്റെ കണ്ണുനനക്കുന്നു.

ഏകാകിയായി ദിശയറിയാതെ ,

നിശബ്ദരാത്രിയില്‍ കണ്ണുമിഴിച്ചു കിടക്കുമ്പോള്‍,

ജീവിത ത്തില്‍ നിന്നു് ഒളിച്ചോടിയില്ല.

അപ്പോഴും

നിര്‍മല സ്നേഹം തിരിച്ചുകിട്ടുമെന്നു്-

ഹൃദയം മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

നിലാവുറങ്ങിയ നിശയില്‍-

അതിവിദൂരത്തു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട നക്ഷത്ര ബിന്ദു-

എന്റെഹൃദയത്തില്‍ പ്രകാശം തെളിച്ചു്

തിളങ്ങി നിന്നു.

_-O-*************************